Sint Pietershof
Het huidige complex van het Sint Pietershof aan het Dal in Hoorn is het resultaat van een ingewikkelde bouw- en gebruiksgeschiedenis. Zij kenmerkt zich door een middeleeuwse voorgeschiedenis als fase van de plaats van behuizing van religieuze gemeenschappen, zoals die van de Jeronimieten en nadien in het bijzonder de periode van de broederschap der Kruisheren. Deze kloosterorde was gewijd aan de beschermheilige Sint Pieter. Uit die tijd dateren de namen Kruisherenklooster, Dalsklooster, Sint Pietersklooster.
Door de vele verbouwingen en wijzigingen van het gebouw in zijn bijna vier eeuwen bestaansgeschiedenis is slechts een gering aantal nog zichtbare bouwkundige onderdelen van het interieur in situ aan te wijzen. Eén der benedenwoninkjes in de westvleugel is in oorspronkelijke staat teruggebracht. In de huidige recreatiezaal zijn de her en der overgebleven wandsiertegels en -panelen van het hof samengebracht en in de muren van de recreatiezaal ingemetseld.
Enige onderdelen van roerende aard van het hof, zoals waardevol meubilair en lambrizeringen zijn in het Westfries Museum opgenomen.
Slechts aan de gevels van de oost- en westvleugel van de hofzijde en aan de binnengevels van het vierkant kan men nog duidelijk kenmerken van de oorspronkelijke bouw onderscheiden.
Door de tijd heen zijn ook alle vensters en kozijnen vervangen door de verschillende typen, die gangbaar waren in de tijd van vervanging.
Ook het St. Pieterspoortje in de buitengevel van de oostvleugel is nog een authentiek onderdeel. De galerijen langs de gevels aan hofzijde van de west- en oost vleugel zijn echter van latere datum.